jak bronić się przed psem
Każdemu może się przytrafić spotkanie na swojej drodze agresywnego psa. Co wtedy zrobić? Jak się zachować? Większość ludzi nigdy się nad tym nie zastanawiała. Słyszymy w mediach o tym, że ktoś został pogryziony przez psa, często są to dzieci. I co? Słuchamy, czasem komentujemy, ale przecież nas to nie na pewno? Może jednak warto pomyśleć: „jak bym się zachowała/zachował gdyby nagle stanął przede mną agresywny pis, szczekający i warczący na mnie?”Albo: „idę sobie zwyczajnie swoją drogą a tu w moim kierunku pędzi pies z zębami na wierzchu, zjeżoną sierścią, wyprężonym ogonem i obłędem w oku?” A może masz dzieci? Z nimi też warto o tym porozmawiać i dać im kilka rad. Choć tak na prawdę nie ma złotego środka na to co zrobić w sytuacji zaatakowania nas przez psa, jednak jest kilka zasad czego nie robić aby do tego nie dopuścić. Ale zacznijmy od innej sprawy. Dlaczego pies – przyjaciel człowieka bywa wobec niego agresywny? Dlaczego go atakuje? Pies to zwierzę i jego zachowania są albo wyćwiczone przez człowieka (jego właściciela) albo instynktowne, będące reakcją na zachowania człowieka wobec niego. Tak więc z całą pewnością można stwierdzić, że za większość pogryzień odpowiedzialny jest człowiek. Pamiętajmy zatem, pies zazwyczaj nie atakuje niesprowokowany. Prowokacją może być bezpośrednie umyślne zachowanie człowieka np. drażnienie psa, zabieranie mu jedzenia, zabawek, szarpanie się z nim. Ale sprowokować psa można zupełnie nieświadomie np. wykonując jakieś gwałtowne ruchy, które zwierzę może odebrać jako atak na niego. Często przyczyną ataku jest też niewłaściwy sposób, w jaki pies został wychowany i brak odpowiedniej opieki lub to, że miał on złe doświadczenia w kontaktach z ludźmi. Niepilnowane dzieci pozostawione ze zwierzęciem bez nadzoru dorosłych mogą nieświadomie zrobić coś co sprowokuje go do zaatakowania i nieszczęście gotowe. Jakich prostych zasad przestrzegać by uniknąć ataku psa. W żadnym wypadku nie wolno zostawiać małych dzieci samych z wolno przeszkadzać psu podczas jedzenia. Nie pozwolić żeby dziecko zabierało mu pożywienie bo może je nie jest zabawką, nie wolno go ciągnąć za uszy, wkładać mu palców do oczu czy ciągnąć za wolna bawić się z obcymi psami nawet jeżeli właściciel jest w pobliżu, szczególnie gdy pies jest wolno drażnić psa, dokuczać mu lub próbować go uderzyć (np. uderzając w ogrodzenie czy rzucając w niego różnymi przedmiotami można wyzwolić u psa agresję).Nie wolno wchodzić na cudzą posesję, gdzie jest pies. Nie skracać sobie drogi do domu przejściem przez ogród lub podwórko sąsiada a tabliczki z napisem ” Uwaga zły pies” czy „Ja tutaj pilnuję” zawsze traktować bardzo spacerze nie wolno spuszczać psa ze smyczy i należy pamiętać, że powinien on mieć kaganiec. Kiedy jednak pies cię zaatakuje, co robić? Jak się chronić, żeby uniknąć pogryzienia bądź je zminimalizować? W szkołach, na pogadankach dla dzieci preferowaną przez Policję jest tzw. pozycja „żółwika”. Niby proste a jednak dość skomplikowane. Polega ona na tym, że klękasz, opierasz pupę na piętach, przyciągasz brzuch do kolan, nakrywasz kark i uszy splecionymi dłońmi i udajesz żółwia w skorupie. Uznano, że należy chronić brzuch, pachwiny i twarz, bo są atakowane najczęściej. Poza tym, podobno pies nie reaguje na nieruchome obiekty. Ale czy to jest na pewno najlepszy sposób? Przecież zanim ułożymy się nieruchomo musimy wykonać kilka szybkich ruchów a to może jeszcze bardziej rozjuszyć zwierzę. I jeszcze jedno – kto w przypadku spotkania oko w oko z rozjuszonym psem będzie miał czas i przytomności umysłu, żeby wykonać „żółwia”, nie wspomnę o tym, że często tym kimś jest rozpowszechnianym w szkołach sposobem jest zasada „bądź jak drzewo”. Pozycja ta polega na tym by ustawić się bokiem do psa, sztywno na nogach (wrośnij w ziemię), ręce trzymać blisko ciała. Nie patrzyć na psa i stać nieruchomo. Nie uciekać. Czy to lepsza metoda? Tu znów mała dygresja. Wyobraźmy sobie dorosłego człowieka, na którego skacze pies choćby tylko średniej wielkości np. labrador. Chyba nikt nie ma wątpliwości, że nie ma szans utrzymać się w bezruchu i w pozycji pionowej. To jakie szanse ma w tej sytuacji dziecko?Specjaliści, którzy badają zachowanie psów mówią o tym, że dobrze jest znać psią mowę ciała i mieć świadomość własnej. Interesujący jest wniosek włoskiej trenerki psów Alexy Capry, że poziom agresji ofiary i agresora we wszystkich przypadkach był taki sam. Jeśli więc masz do czynienia z agresywnym psem, pokaż, że jesteś silniejszy. Jest to sposób trudny i ryzykowny dla osoby dorosłej a co dopiero dla dziecka. Wymaga on siły wewnętrznej, spokoju i co najważniejsze ogromnej wiedzy o komunikowaniu się psów i wyczucia kiedy się wycofać. Jakie wnioski na zakończenie? Trzeba znać wszystkie omówione wyżej sposoby obrony przed atakiem psa bo mogą zadziałać ale pod jednym warunkiem, że zwierzę jest w fazie przed agresją tzn. gdy tylko grozi. W momencie gdy rozpoczął już atak i w dodatku jest duży i tak nie mamy szans. Więc skoro nie spotkało nas jeszcze to najgorsze, czyli nigdy nie przeżyliśmy ataku agresywnego psa, zacznijmy już teraz poznawać zwyczaje psów – co jest bezpieczne w kontakcie z nimi a co je prowokuje do agresji. Zapewnijmy dzieciom taką opieką, by nigdy nie były narażone na niebezpieczeństwo pogryzienia przez psa, bo nie jest ono w stanie samo się przed nim obronić. Nie łudźmy się, że nawet gdy zna zasadę „bądź jak drzewo”, jest bezpieczne. Na pewno cenniejsze będzie wpojenie dziecku zasady ograniczonego zaufania i respektu do psów.
Główne rodzaje wirusów komputerowych. Wirusy komputerowe najczęściej klasyfikuje się ze względu na typ przestrzeni, która zostaje zainfekowana. Wyróżniamy wtedy: Wirusy plikowe – czyli takie, które infekują inne pliki poprzez nadpisywanie i/lub modyfikację ich właściwości. Wirusy dyskowe – zarażające pliki zapisane na
Niestety, ale w ostatnich czasach coraz częściej słyszy się w mediach o ataku agresywnego psa na człowieka. Jest to sytuacja bardzo niebezpieczna, przed którą należy się skutecznie chronić. Na szczęście istnieją na to odpowiednie sposoby. Skuteczny odstraszacz Na rynku dostępne są urządzenia, które w sposób skuteczny mogą odstraszyć psa. Nawet tego bardzo groźnego. Mowa tutaj o elektronicznych odstraszaczach psów. Warto wiedzieć, że takie urządzenie sprawdza się także w przypadku kotów. Urządzenie działa bardzo prosto. W sytuacji, kiedy spotkamy na swojej drodze groźnego psa urządzenie wystarczy włączy jednym przyciskiem. Odstraszacz psów będzie w tym momencie emitował bardzo nieprzyjemny dla psa dźwięk. Dzięki temu pies bardzo szybko ucieknie z danego miejsca. Co ważne, nie jest to dźwięk słyszalny dla człowieka. Dlatego tego typu urządzenia nazywa się odstraszaczami ultradźwiękowymi. Urządzenie to ma jednak jedną wadę. Są one bowiem często nieskuteczne w przypadku psów starych, które mają już uszkodzony słuch. W takim przypadku może się zdarzyć, iż pies dźwięku nie usłyszy. Gaz pieprzowy Innym rodzajem skutecznego odstraszacza jest gaz pieprzowy na psy. Tego typu specjalny gaz cieszy się dość dużą popularnością w ostatnim czasie. Pamiętać jednak należy o tym, że nie jest to taki sam gaz pieprzowy jaki stosuje się wobec ludzi w samoobronie. Taki gaz psu zrobiłby krzywkę. Dlatego w przypadku psów są to gazy specjalne przeznaczone właśnie na zwierzęta. Wszystko dlatego, że psy mają bardzo wyostrzony węch, dlatego w ich przypadku stosowany musi być gaz specjalny. Jak widać istnieje kilka sposobów na to, aby skutecznie bronić się przed agresywnym psem. Jeśli zatem mamy obawy warto jest się w takie urządzenie wyposaży. To czy będzie to elektroniczny odstraszacz czy gaz zależy od naszych indywidualnych potrzeb.Jeśli uda ci się zranić napastnika, skorzystaj z okazji, aby wrócić do bezpiecznej przestrzeni. 1. Zrań nos napastnika. Używając dłoni, uderz napastnika ruchem do przodu w jego nos. Nos jest niezwykle wrażliwy, więc nawet ruch tak prosty, może spowodować pęknięcie lub krwawienie. 2. Zablokuj nadgarstek napastnika.
Na gaz bym nie liczył... Sporo lat temu przyjeżdżałem z Niemiec do dziewczyny w Szczecinie. W kamienicy mieszkał kundel - taki wielkości spaniela, aorty nie przegryzie, ale spodnie rozszarpie i pokąsa... Nie lubił mnie strasznie, metody agresywne (kamień, kij) odpadały, przekupstwo też się nie sprawdziło - zeżarł co dostał i nadal był francowaty. Od jugoli w Berlinie kupiłem gaz bojowy i przy następnej wizycie liczyłem na wygraną wojnę. Psiak oczywiście zaatakował, ja zamiast się zasłaniać gazem go, psiak odszedł na metr, ale wrócił, ogólnie kilka takich podejść. Na koniec psa zawołał właściciel. Reakcja ? Jakbym na niego sprężonym powietrzem psikał. Najśmieszniejsze nastąpiło rankiem następnego dnia, ja po bułeczki, a pies do mnie, tylko zamiast agresji merdanie ogonem i pełna przyjaźń. Dał się pogłaskać, przewrócił na brzuch - ogólnie pełna akceptacja. (od tamtego czasu zawsze był psi szał radości jak przyjeżdżałem) Szok, kolega któremu parę dni później opowiadałem ta historię nie wierzył, że to gaz - bawiąc się, psiknął go na siebie - efekt porażający.... Także sorry, ale od tamtego czasu nie wierzę w żadne gazy. Historia może śmieszna, ale autentyczna... Na spacerach tam gdzie chodzą właściciele psów - chodzę z dużym kijem, psy czują respekt, udają że mnie nie widzą i mają pilny interes do obwąchania kilka metrów od moje ścieżki... Psy oczywiście bez kagańca, często luzem.. A jak widzę w parku psa wielkości owczarka biegającego luzem, a kilkanaście metrów dalej bawiące się dziecko w piaskownicy to ciśnienie mi się podnosi. Sorry, ale od ręki bym sypnął właścicielowi psa z 10 tys. grzywny. Co by nie było sam mam psiaka - owczarka i kota - który zawsze na zimę przyholuje jakiegoś kumpla, albo kumpelę. Lubie zwierzaki, ale czasami głupota ich właścicieli mnie poraża. Z kolei bardzo aktywne rasy potrzebują niekiedy nawet 1,5-godzinnego spaceru raz dziennie. Warto przed wyborem rasy przemyśleć, czy w Twojej okolicy są miejsca, które pozwolą mu się swobodnie wybiegać. Lasy, łąki to otwarte przestrzenie, gdzie możesz puścić psa ze smyczy i pozwolić mu samodzielnie eksplorować teren.